Het verhaal van Emilia Clarke toont aan dat voor seksscènes duidelijke regels nodig zijn

Via De Volkskrant – FLOORTJE SMIT – 27 november 2019

96 richtlijnen stelde de Britse beroepsorganisatie voor regisseurs op. Veel? Dat is maar hoe je het bekijkt. 

Dolblij was actrice Emilia Clarke toen ze de rol van Daenerys Targaryen had gekregen in Game of Thrones. En toen las ze het script. Met al die expliciete seksscènes waarom de tv-serie bekend staat. ‘Daar was het addertje onder het gras!’ vertelde ze in de podcast Armchair Expert. Ze vond de scènes in kwestie ‘angstaanjagend’. ‘Ik was überhaupt nog maar twee keer op een filmset geweest en nu lag ik daar, poedelnaakt, met allemaal mensen om me heen, terwijl ik geen idee had wat ik moest doen en wat er van me werd verwacht.’

Precies om dit te voorkomen kwam de Britse beroepsorganisatie voor regisseurs deze week met wat richtlijnen voor verkrachtings-, seks- of naaktscènes. Een ‘quick guide’ om ‘een veilige omgeving te creëren voor gewaagd werk’. Handig, verstandig, en fijn dat er tegenwoordig niet meer lacherig wordt gedaan over seksscènes, maar dat er openlijk wordt gepraat over hoe acteurs onder het motto ‘niet piepen’ nog weleens over hun grenzen gaan. Maar aan hoeveel richtlijnen moeten we precies denken?

96.
Serieus, de opstellers wisten volgens The Guardian bijna honderd dingen te verzinnen waarmee scenaristen, regisseurs, acteurs enzovoorts rekening moeten houden bij seksscènes. ‘Dit heeft niets met censuur te maken’, stelt het document, maar alleen al door dat aantal zou ik als regisseur de handdoek zuchtend in de ring gooien. Dan maar niet zeg, wat een betutteling. 96! Wát dan, in hemelsnaam? 

‘Geen grapjes uithalen.’ 

Nee,  op een moment waarop mensen op hun kwetsbaarst zijn, zou uiteraard geen ruimte moeten zijn voor onderbroekenlol. Logisch.

‘Geen regie-aanwijzingen geven aan een van de acteurs met het doel de ander te verrassen.’ 

Inderdaad, maar laten we toch hopen dat de filmwereld dat al wist door het verhaal van die arme Maria Schneider, die een trauma opliep toen regisseur Bertolucci haar tijdens het filmen van Last Tango in Paris overviel met een anale verkrachtingsscène.

Verder: ‘Het repeteren van een seksscène moet plaats vinden op een professionele locatie, tijdens werkuren.’

Uiteraard.

‘Een regisseur mag acteurs niet betasten om iets voor te doen.’

Joh.

‘Geen genitaal contact.’

Man, man, wat een open deuren. Zo kom je inderdaad makkelijk aan zo’n enorm aantal.

‘Als er naakt of seksscènes in het script staan, moeten acteurs dat weten vóór ze auditie doen.’
‘Ze moeten begrijpen wat de functie is van de scène.’ 

Duh.

Of wacht. Emilia Clarke. En dan valt het kwartje: dat er zo idioot veel richtlijnen zijn, betekent eigenlijk dat het op al die punten dus nog steeds makkelijk mis gaat.

---