In Memoriam: Pieter Verhoeff (1938-2019)

Ondergetekende ontmoette Pieter Verhoeff voor het eerst toen ik achter de bar werkte in café Frascati. Op dat moment volgde ik bij CREA een cursus regie en scenario schrijven bij George Schouten en Jurriën Rood. Jurriën had recent meegeschreven aan het script van Pieter Verhoeff’s: ‘Het teken van het beest’ (1980).

Bij café Frascati viel ik met mijn neus in de boter waar het mijn filmambities betrof. Orlov Seunke en Dirk Ayelt Kooiman hadden er de ‘Smaak van Water’ in elkaar gezet. Dirk Ayelt Kooiman die zou meeschrijven aan Pieter Verhoeff ‘s ‘De Dream’ (1985) was er vaste klant. Evenals Gerben Hellinga die de scenario’s schreef van Verhoeff’s films: ‘Rudy Schokker Huilt Niet Meer’ (1974) en ‘Grote Klaas en Kleine Klaas’ (1974). De lijst met acteurs en schrijvers in Frascati kan moeiteloos met 30-40  namen aangevuld worden.

Door mijn connectie met Jurriën Rood durfde ik de moed bij elkaar te rapen en de inmiddels Gouden Kalf winnaar Pieter Verhoeff (beste film en beste actrice voor: ‘Het Teken van het Beest’) aan te spreken en we belandden in een levendig gesprek over film en de Nederlandse film. Hijzelf was in 1966 afgestudeerd aan de Nederlandse Filmacademie en toen hij van mijn ambities hoorde richting filmacademie werd hij enthousiast supporter en was oprecht blij toen ik een jaar later aangenomen werd. Hij sprak met mij toen net zo serieus over film, als toen ik 20 jaar later een eigen carrière had opgebouwd. Dat ik een totale nobody was interesseerde de kersverse Gouden Kalf winnaar helemaal niets.

Toen al was Pieter een van de zeldzame regisseurs die zowel televisie programma’s maakte, als ook documentaires en speelfilms. Qua televisie loopt er een mooie lijn van ‘Het Gat van Nederland’ naar ‘Jiskefet’ naar de documentaire over Herman Koch (2017). Pieter regisseerde het eerste seizoen van Jiskefet en bedacht ook de titel.
Hij ging ook verder met films maken, waaronder in 1987 ‘Van Geluk Gesproken’ een ten onrechte vergeten film met een aantal geweldige acteurs. Hoofdrol spelers Michiel en Marijke Veugelers wonnen beide een Gouden Kalf. Zelf mocht Pieter een gouden kalf ophalen voor beste regie.

In 2001 regisseerde hij de speelfilm Nynke, met 3 kalf nominaties onder andere voor de hoofdrollen: Monic Hendrickx, kalf gewonnen, en Jeroen Willems. Pieter hield van zijn acteurs. Zij floreerden in zijn films en de lijst met acteurs die in zijn films hebben gespeeld en tot de top van het vak zijn gaan behoren, is indrukwekkend. Peter Tuinman mocht voor zijn hoofdrol in ‘De Dream’ in 1985 ook een gouden kalf ophalen. In 2003 maakte hij een ontroerende documentaire over de acteur Gerard Tholen: ‘Alles Komt Ergens Vandaan’. Wij werkten nooit samen, maar als ik hem af en toe zag was er altijd die oprechte interesse en vaak een levendig gesprek over projecten en recente films.

In 2008 komt ‘De Brief voor de Koning’ in de bioscopen. Zowel artistiek als ook commercieel een groot succes. De film wordt momenteel als serie voor Netflix geproduceerd.
Met ‘Tokyo Trials’ leverde Pieter zijn laatste grote speelfilm af in 2017. Live-action werd gecombineerd wordt met origineel documentaire materiaal. De cirkel was rond. De Japanse producent/zender maakt het Pieter niet altijd makkelijk over wat inhoudelijk “correct” is maar uiteindelijk ontstond er een indrukwekkende film, die als serie ook op Netflix te zien is.

De Nederlandse filmwereld verliest een buitengewoon regisseur met een indrukwekkende carrière en bovenal een aimabele man.

De NBF condoleert de nabestaanden en wenst ze veel sterkte met het verwerken van dit verlies.

namens het bestuur
Anton Scholten (voorzitter)

Foto: Rink Hof