Verslag netwerkborrel: de favorieten van Bero Beyer

Met meer dan 500 films in het programma is het geen sinecure om te beslissen waar je naar toe moet en wil deze IFFR editie. Gelukkig was festivaldirecteur Bero Beyer bereid om ons tijdens de NBF netwerkborrel van afgelopen woensdag op weg te helpen. Hij vertelde ons meer over de programma’s, de makers waar we nog veel van zullen gaan horen, de competities en hij toonde fragmenten en trailers. Wij hebben er zin in!

Hieronder vind je een beknopte weergave van enkele van de tips van Bero, doe er je voordeel mee! De verkoop van de specials is inmiddels van start gegaan…

Art Directions
Beyer vertelde dat deze editie van het festival iets minder gericht is op het politiek engagement, en meer op de kracht van het beeld zelf. Daarom begint hij zijn introductie met een toelichting op het themaprogramma Art Directions, dat als een rode draad door het festival loopt. In dat kader zijn een aantal bekende kunstenaars uitgenodigd.

Jean-Luc Godard bijvoorbeeld. Godard presenteerde in Cannes Le livre d’image een vorm- en beeldexperiment. Hij vertelde bij die vertoning dat het werk eigenlijk niet bedoeld was om in de setting van een klassieke bioscoop vertoond te worden. Daar gaf het IFFR gehoor aan en Godard richt nu in Atlanta hotel een ruimte in waarin dit persoonlijke, intieme filmessay perfect tot zijn recht komt.

Een andere grote naam uit de moderne kunst die het IFFR uitnodigde om een nieuw werk te maken is Philipe Parreno. Zijn werkt wordt tentoongesteld in gerenommeerde musea, de grote ‘white cubes’ van de elitaire, internationale kunstwereld. Nu kiest hij voor een ruimte die daar het tegendeel van is, een ‘black cube’ in het Pathe multiplex. Behalve de titel, No more reality, is ook bij Bero nog niets bekend over hoe het er uit gaat zien en wat de bezoeker te wachten staat, maar het belooft een bijzondere belevenis te gaan worden in Pathe 3.

Het werk van Charlotte Pryce is ook een aanrader. Zij werkt met oude technieken, toverlantaarns en handbeschilderde glasplaten, waarmee ze magische verhalen en werelden schept. Naast deze en andere gevestigde namen, is er ook veel aandacht voor nieuwe, opkomende kunstenaars en is er in verschillende Rotterdamse musea en kunstinstellingen aandacht voor audiovisuele kunst.

THEMAPROGRAMMA’S

IFFR 2019 kent veel themaprogramma’s en subprogramma’s waarvan we er een paar uit Bero’s introductie naar voren brengen:

Programma Regained bevat enkele films die een nieuw leven ingeblazen hebben gekregen. Bijvoorbeeld films die nooit afgemaakt zijn, of oude filmfragmenten die met nieuwe technieken een nieuwe context en betekenis krijgen. Goed voorbeeld is They shall not grow old van Peter Jackson, die originele, korrelige zwart-wit films uit de Eerste Wereldoorlog kleur, geluid en een derde dimensie gaf.

Een opvallend programma is The spying game rondom het thema spionage en hoe we naar elkaar kijken. Meest opvallende vertoning in dit programma is het speels confronterende filmepos La Flor van Mariano Llinás. Je moet er wel tijd voor uittrekken, de film duurt maar liefst 14 uur. Je kunt hem in delen bekijken, verzekert Bero ons. Verder is er speciale aandacht voor films waarin juist de stilte een belangrijke rol speelt (programma Say no more) en is een  programma waarin de Afrikaanse diaspora in Brazilië centraal staat.

Voices is een wat minder conceptueel en artsy programma met films die de narratieve kracht van cinema vieren. Films die verhalen vertellen, emoties oproepen, krachtige statements verbeelden. Hier vind je wat bekendere namen en ook veel films die later in de bioscoop te zien zullen zijn.

Bero licht een aantal leuke films over film uit. Zoals Romantic Comedy waarin de filmmaakster onderzoekt in welke mate romantische comedy’s haar verwachtingen over het leven en romantiek hebben beïnvloed. Een interessant project ook omdat de romcom-klassiekers die voorbij komen in het #metoo tijdperk weer een hele andere lading krijgen.

Bero kijkt ook erg uit naar Tel Aviv on Fire, een film van Sameh Zoabi. Enkele van de acteurs speelden eerder in Paradise Now waar Bero producent van was. De hoofdpersoon in deze film is een Palestijnse scriptschrijver van een populaire soapserie. Hij moet op weg naar zijn werk lang een Israëlisch checkpoint waar de douanebeambte zich steeds meer gaat bemoeien met het script, wat natuurlijk absurde situaties oplevert.

Een leuke uitschieter binnen Voices is het programma Rotterdämmerung, een guilty pleasure met genrefilms, oftewel ‘lekker hakken’ zegt Bero, maar hij benadrukt dat horror en aanverwante genres bij uitstek de films zijn die snoeiharde maatschappij kritiek leveren en die ook vormtechnisch boven het maaiveld uitsteken. Muziekliefhebbers doen er goed aan om programma Scopitone in de gaten te houden. Elke avond een muziekfilm of documentaire, gevolg door levende muziek.

Natuurlijk is er ook aandacht voor filmmakers die het niet zo makkelijk hebben als in Nederland waar we ons alleen maar druk hoeven te maken om financiering en het Fondfonds. Filmmakers at risk zet de makers in de spotlight die in hun eigen land onder druk staan, sommige zitten vast, anderen zijn op de vlucht voor repressieve regimes die vrijheid van meningsuiting en vrije pers aan banden leggen. Zo introduceerde Bero eerder op de avond al de vertoning van Leto in de Balie waarvan de regisseur Kirrill Serebrennikov vanwege absurde aantijgingen door de Russische staat onder huisarrest geplaatst is.

We zagen nog intrigerende trailers en fragmenten van een aantal films die later dit jaar vrijwel zeker in de bioscopen komen, zoals Knife + Heart (Yann Gonzalez) met Vanessa Paradis; High Life (Claire Denis) met Robert Pattison en Juliette Binoche; en Vox Lux (Brady Corbet) met Nathalie Portman in een weergaloze hoofdrol.

COMPETITIES
De Tiger Award komt met een geldprijs van €40.000 en dan is en nog een tweede prijs: de winnaar van de Special Jury Award krijgt €10.000. De geselecteerde film krijgen allemaal een eigen premièredag. Bero liet ons de een klein fragment zien uit Nona. If They Soak Me, I’ll Burn Them (Camila José Donoso), met de intrigerende bad-ass oma die zeer behendig blijkt met Molotov-cocktails. We zagen ook een fragment uit Sons of Denmark (Ulaa Salim), een verontrustend actuele politieke film die Bero ons zeker aanraadt om te gaan kijken.

In de Big Screen Competition kiest een jury van doorgewinterde festivalgangers een winnaar uit een selectie van acht films die nog geen distributeur hebben. De winnende film krijgt een prijs van €30.000 en het IFFR garandeert een bioscooprelease in Nederland en een televisie-uitzending. Geselecteerde films zijn: Hail Satan? (Penny Lane), X&Y (Anna Odell), The Best of Dorien B (Anke Blondé), Transnistra (Anna Eborn), God of the Piano (Italy Tal), Joel(Carlos Sorín), Queen of Hearts (May el-Toukhy) en Bangla (Phaim Bhuiyan).

Bero toonde een kort fragment uit Bangla, debuutfilm van Phiam Bhuiyan die indruk op hem maakte  door de frisse en charmante aanpak. Bhuiyan speelt een gefictionaliseerde versie van zichzelf in deze moderne romantische comedy over zijn eigen integratie in Italië en doet dat met veel humor en ironie.

OPENINGSFILMS EN SLOTFILM
Niet te missen is natuurlijk de openingsfilm en de wereldpremière Dirty God van Sarah Polak, waarvan Bero ons de indrukwekkende openingscredits toonde. Een film waar Bero erg naar uitkijkt en die na de première in Rotterdam doorreist naar Sundance. De slotfilm is The Hummingbird Project van Kim Nguyen.

De 48ste editie van International Film Festival Rotterdam (IFFR) vindt plaats van woensdag 23 januari – zondag 3 februari 2019. Met de nieuwste speelfilms, documentaires, korte films, installaties, exposities, optredens en talkshows is Rotterdam twaalf dagen lang de spannende, mondiale hoofdstad van de cinema. Meer informatie via IFFR.com.