Tiger Awards korte film naar Leckey, Barrada en Saïto
Zondagavond zijn de Canon Tiger Awards voor Korte Film 2016 uitgereikt. Twee van de drie winnaars zijn afkomstig uit de hoek van de beeldende kunst, zoals de afgelopen jaren eigenlijk telkens het geval is. Er was een speciale vermelding voor Le Park van Randa Maroufi.
Anders dan bij de reguliere Tiger Awards, waar vanaf dit jaar een grote hoofdprijs wordt vergeven, worden voor de korte films drie gelijkwaardige prijzen uitgedeeld. De winnaars krijgen elk een bedrag van €3000 en een Canon waardencheque. De jury nomineerde ook een film voor de European Film Awards, die aan het eind van het jaar worden toegekend. De keuze viel op Tout le monde aime le bord de la mer van Keina Espiñeira.
De competitie voor korte film wordt sinds jaar en dag gedomineerd door filmmakers die bekender zijn in het galeriecircuit dan in de bioscoop. Ook dit jaar zaten er weer veel beeldend kunstenaars onder de 23 titels die meedongen naar een Tiger Award. Niet zo vreemd dus dat zij goed vertegenwoordigd zijn onder de winnaars.
Dream English Kid 1964-1999 AD is typisch voor het werk van Mark Leckey, dat altijd draait om geschiedenis, herhaling en de vervormende werking van het geheugen. Leckey, die in 2008 de prestigieuze Turner Prize won en wiens werk in de collecties van Tate en Centre Pompidou is genomen, nam voor zijn nieuwe film een fragment van een Joy Division-optreden als uitgangspunt. Met behulp van filmfragmenten, advertenties en popmuziek schetst hij een beeld van de late twintigste eeuw.
Ook de Marokkaanse Yto Barrada is een bekende in de wereld van biënnales en museumtentoonstellingen. Haar Faux départ gaat over de fossielenindustrie in het onherbergzame gebied tussen het Atlasgebergte en de Sahara. Zogeheten ‘prepareerders’ staan hier aan de basis van een bloeiende handel in echte, valse en hybride artefacten.
De derde Tiger Award voor Korte Film is gegaan naar Daïchi Saïto uit Canada. Zijn Engram of Returning is een episch, metafysisch reisverhaal in 35mm CinemaScope. Anonieme found footage is getransformeerd tot flakkerende vormen en explosies van verzadigde kleuren. Saïto’s eerdere korte films All That Rises (2008), Trees of Syntax, Leaves of Axis (2010) en Never a Foot Too Far, Even (2012) draaiden ook in het kortefilmprogramma van IFFR.