Speech sectorbrede nieuwjaarsreceptie

De sectorbrede nieuwjaarsreceptie op 19 januari was een groot succes! Meer dan 600 gasten waren aanwezig om te proosten op het nieuwe jaar, te borrelen en bij te praten met collega’s uit de sector. Waldemar Torenstra droeg de indrukwekkende speech voor, die geschreven was door Jean van de Velde. Deze is hieronder te downloaden in pdf-formaat.
Klik hier voor het bestand.

Namens alle partijen danken we jullie voor jullie aanwezigheid en hopen volgend jaar weer samen het nieuwe jaar in te mogen luiden!

Nieuwjaarstoespraak
19
januari
2012
Lieve
allemaal.
Ik
snap
er
niets
van.
Ik
had
het
me
heel
anders
voorgesteld.
Zoveel
mensen
hier!…
Na
al
die
berichten
in
kranten,
op
radio
en
tv:
dat
2011
zo’n
succesjaar
voor
de
Nederlandse
film
was!
Dat
in
2011
miljoenen
mensen
Nederlands
drama
op
televisie
naar
grote
kijkcijfershoogtes
stuwden.
Dat
zelfs
meer
dan
de
helft
van
de
best
verkochte
boeken
van
2011
Nederlandse
boeken
zijn!
Ik
had
mij
deze
toespraak
heel
anders
voorgesteld.
De
kortste
Nieuwjaarstoespraak
voor
een
handjevol
mensen:
“Gelukkig
Nieuwjaar.
Leuk
dat
jullie
5
minuutjes
vrij
konden
maken.
En
nu
weer
lekker
snel
aan
het
werk!
Doei!”
Waarom
is
iedereen
hier?
Komen
jullie
niet
óm
in
het
werk
en
moet
het
succes
van
het
afgelopen
jaar
niet
als
de
sodemieter
gecontinueerd
worden?!
Of
desnoods:
waarom
zijn
jullie
hiér
en
niet
in
Marbella?
Of
op
de
lange
latten
in
Gstaad?
Of
op
de
Bahama’s
om
het
succes
en
de
miljoenen
die
in
film-­‐
en
televisieland
omgaan
gepast
te
weg
te
spoelen
met
champagne
of
liters
Sex-­‐on-­‐the-­‐Beach?
Crisis
is
sinds
oudher
het
beste
mest
voor
amusement.
Hoe
beroerder
de
toestand
in
de
wereld,
hoe
hongeriger
de
bevolking
naar
entertainment.
Betaalbaar
entertainment.
Een
filmpje,
televisie.
In
tijden
van
crisis
is
er
behoefte
aan
saamhorigheid.
Aan
verhalen
en
voorbeelden.
Vrolijke
en
treurige.
Gedeelde
smart
is
halve
smart.
Samen
lachen
is
harder
lachen.
Massamedia,
grijpt
uw
kans!
En
jullie
-­‐
wij
-­‐
zijn
allemaal
in
die
media
werkzaam.
Wij
hebben
de
Swiebertjes,
de
Abels
en
de
Abeltjes,
de
Schatjes
en
de
Turbo
Kids,
de
Allemannen,
de
Gooische
Vrouwen
en
Poolse
Bruiden,
de
Flodders
en
Florissen
en
Flikken,
de
Ja
Zusters
en
Nee
Zusters,
de
Shouf
Shouf
Habibi’s
en
Nova
Zembla’s,
de
Goede
Tijden
en
Slechte
Tijden
gebaard.
Wij
geven
Nederland
jaar
in
jaar
uit
een
gezicht.
Wij
laten
Nederland
Van
Boven
zien,
van
onderen,
van
achteren
en
van
voren.
En
uiteindelijk
laten
we
Nederland
in
de
spiegel
kijken.
In
haar
eigen
ziel.
Op
tv,
dvd,
internet
en
in
de
bioscopen.
Want
wie
zijn
de
Nederlanders
zonder
de
spiegel
van
film
en
televisie
en
documentaire?
En
animatie
natuurlijk…
Wij
geven
Nederland
een
gezicht
dat
dagelijks
door
miljoenen
Nederlanders
bekeken
wordt.
Een
gezicht
dat
wordt
herkend,
waar
men
zich
over
verbaast,
waar
men
zich
tegen
afzet,
waar
men
over
praat.
Een
gezicht
dat
voor
een
groot
deel
onze
Nederlandse
identiteit
bepaalt.
Dat
doen
wij,
onzichtbare
‘gekken’.
Want
wij
zijn
niet
alleen
acteurs,
of
regisseurs,
of
schrijvers.
Wij
zijn
ook
opnameleiders,
grafisch
vormgevers,
editors,
colorists,
boomers,
decorbouwers,
productie-­‐assistenten
en
ga
zo
maar
door.
Wij
zijn
de
stille
kracht
achter
dat
Nederlandse
gezicht.
Vroeger
hadden
wij
een
geuzennaam:
vrije
jongens.
Ook
als
we
vrouw
waren.
Vroeger
deden
we
het
voor
het
avontuur.
En
dat
doen
we
nog.
Vroeger
stond
de
film
en
televisie
in
de
kinderschoenen.
Ging
het
om
het
pionieren.
Maar
dat
is
al
lang
niet
meer
het
geval.
Nu
werken
we
in
een
industrie
en
gaat
er
veel
geld
om
in
onze
branche.
Vele
tientallen
miljoenen
Euro
jaarlijks.
Dat
weten
de
mensen
en
instituten
en
organisaties
voor
wie,
met
wie
en
soms
tegen
wie
wij
werken
heel
goed.
Met
die
professionalisering
zijn
wij
onze
geuzennaam
kwijtgeraakt.
We
zijn
‘zzp-­‐ers’
geworden.
Zelfstandigen
zonder
personeel.
Maar
onze
mentaliteit
zijn
wij
niet
kwijtgeraakt.
Van
binnen
zijn
wij
nog
steeds
die
bevlogen
gekken,
die
bijzondere
dingen
willen
maken.
Die
het
net
iets
beter,
net
iets
mooier,
net
iets
anders
willen
doen
dan
het
eerder
gedaan
is.
Wij
zijn
zo
makkelijk
te
verleiden
met
een
nieuwe
opdracht.
Wij
zijn
zo
makkelijk
te
misbruiken.
Wij
vrije
jongens.
Wij
‘zzp-­‐ers’
moet
ik
zeggen.
Zelfstandigen
zonder
pensioen…
Want
dat
is
de
realiteit.
Voor
80
procent
van
ons…
Wij,
zelfstandigen
zonder
publiciteit.
Want
de
realiteit
is
dat
niemand
ons
hoort
of
ziet
als
we
structureel
langere
uren
meer
dagen
meer
minuten
voor
minder
geld
moeten
maken.
Wij,
zelfstandigen
zonder
plan.
Met
al
die
kleine
verenigingen
met
al
die
eigen
belangen
die
er
nog
niet
in
geslaagd
zijn,
nóg
niet,
om
luid
en
duidelijk
te
maken
dat
wíj
gezicht
aan
Nederland
geven.
Wij,
zzp-­‐ers,
zelfstandigen
zonder
poen…
Als
we
niet
opletten
in
het
Nieuwe
Jaar.
En
de
jaren
die
erna
komen.
De
cijfers
van
de
afgelopen
jaren
hebben
laten
zien
dat
het
Nederlandse
publiek
behoefte
heeft
de
eigen
wereld
te
beleven
en
de
eigen
taal
te
horen.
Een
behoefte
die
wordt
bevredigd
door
de
eigenwijze
Nederlandse
blik
die
wij
film
en
tv-­‐makers
bieden.
Nederland
verliest
zijn
gezicht,
als
wij
de
productie
van
Nederlands
drama
en
documentaires
niet
op
peil
kunnen
houden.
Kwantitatief
én
kwalitatief.
Jaarlijks
komen
er
honderden
studenten
van
HBO’s
en
MBO’s,
die
zich
gespecialiseerd
hebben
in
een
van
de
vele
disciplines
van
de
steeds
groter
wordende
creatieve
industrie.
Klaar
om
dat
Nederlandse
gezicht
via
de
oude
of
nieuwe
media
vorm
te
geven.
Nederland
verliest
zijn
gezicht
als
we
ook
niet
in
staat
zijn
de
gezichtsbepalers
van
morgen
hun
vak
te
laten
uitoefenen.
Laat
Nederland
zijn
gezicht
niet
verliezen.
En
laten
wij
,
het
stille
leger
van
zzp-­‐ers,
zelfstandigen
zonder
personeel
maar
mét
passie,
dit
jaar
geen
zelfstandigen
zonder
plan
zonder
pressie
zonder
prestige
worden.
Laten
wij
ons
eigen
smoel
maar
meer
zichtbaar
en
hoorbaar
maken!
Een
gelukkig
en
luidruchtig
Nieuwjaar!