Verslag NBF/DDG themabijeenkomst ‘Tools For Trailers’ – ‘It must have the Wow-factor’

Hoe maak je een goede trailer om financiers voor je documentaire aan te trekken? De NBF en DDG organiseerden in samenwerking met IDFA de themabijeenkomst ‘Tools For Trailers’ om deze vraag te onderzoeken. Onder leiding van moderator Sean Farnel (onafhankelijk consultant en projectmanager die gespecialiseerd is in creatieve documentaire) gaven sprekers Sigrid Dyekjaer en Hugh Purcell hun visie op wat een goede trailer is. Voor Hugh blijkt het belangrijkste criterium: ´It must have the Wow‐Factor. Maar hoe creëer je deze ´Wow‐factor´?

Sigrid Dyekjaer is producer bij Danish Documentary Production, freelance docente op de National Danish Film School en geeft regelmatig masterclasses pilots produceren. Voor haar is het maken van een trailer, ook wel ‘pilot’ genoemd, een belangrijk onderdeel voor het ontwikkelingsproces van een documentaire. Door voorafgaand aan het maakproces een pilot samen te stellen, moet je als maker goed nadenken over de structuur en andere belangrijke keuzes die je verhaal vorm gaan geven: Wordt het een character driven of een plot driven film? Een universeel of een (inter)nationaal verhaal? En wie zijn je hoofdpersonages? Haar belangrijkste advies is om de pilot simpel en kort te houden (3‐5 minuten). Een schokkend of grappig openingsbeeld en het eindigen met een vraag, kan helpen om de potentiële financier nieuwsgierig te maken.

Als je nog geen materiaal hebt, is het vaak lastig om een pilot samen te stellen, maar in dat geval kan beeldmateriaal van YouTube of zelf gefilmd materiaal uitkomst bieden. Hierbij moet wel rekening gehouden worden met auteursrecht, vooral bij het gebruik van een soundtrack. Als je een goede pilot maakt, dan blijkt vaak achteraf dat de trailer van het eindresultaat (inhoudelijk) behoorlijk overeenkomt met de pilot die je in eerste instantie gemaakt hebt.

Hugh Purcell is voormalig managing editor bij BBC TV Documentary Department en momenteel Head of Studies bij EsoDoc. Hij heeft veel ervaring met het beoordelen van pitches bij het o.a. FORUM, Sheffield en Hot Docs, waarbij tegenwoordig vaak een trailer gebruikt wordt. Hugh is een groot voorstander van de Wow‐Factor en wat hij hiermee bedoelt, is dat je iets moet maken dat op zichzelf staat en een reactie oproept. Degene die de trailer bekijkt, moet meteen enthousiast worden om de hele film te zien.

Belangrijk is volgens hem ook dat niet geprobeerd wordt om het hele verhaal in de trailer te proppen. Daarnaast moet het hoofdpersonage heel duidelijk zijn. Als je nog geen duidelijkheid hebt over hoe het verhaal zich verder zal gaan ontwikkelen, dan is het belangrijk om wel een indicatie te geven van hoe je denkt of hoopt dat het verhaal verder zal gaan.

Na deze verhelderende verhalen van Hugh en Sigrid, nemen zij beide plaats in het panel dat aangevuld wordt door Jan Rofekamp van Films Transit (international sales agent). Gezamenlijk geven zij advies over drie trailers/pilots van drie dappere documentairemakers (en tevens NBF‐ en DDG‐leden) die nog midden in de ontwikkelings‐ en financieringsfase van hun projecten zitten.

Het eerste project is Welcome to Rio Tonda door Carla Rinaldi en Michele Rossi. Voor de pilot van hun nog te filmen documentaire over het jaarlijkse feest dat in het Italiaanse stadje Rotonda gevierd wordt, hebben zij zelf geschoten beeldmateriaal gebruikt van het vorige feest. De belangrijkste feedback die ze krijgen van Jan was dat de pilot meer structuur en een tijdlijn nodig heeft. Sigrid vraagt wie de hoofdpersonages precies zijn, en raadt aan om deze zeker in de trailer te laten zien. Hugh vindt het camerawerk erg goed, maar de makers willen nog te veel vertellen in te korte tijd.

Wandering Souls van Remy Vlek is een verhaal over een Amerikaanse veteraan. Hij heeft het dagboek in bezit van een jonge Vietnamese vrouwelijke dokter die overleden is in de oorlog en hij gaat op zoek naar haar familie. Belangrijkste feedback is dat er geen ‘native’ voice‐over gebruikt wordt, maar één met een Brits accent. Hugh voelt er veel voor om deze door een Vietnamese (in het Engels) in te laten spreken, omdat het anders afdoet aan de authenticiteit. Ook bij deze trailer heeft het panel de vraag wie voor de maker het hoofpersonage is, de overleden dokter of juist de nabestaanden en de veteraan? Het panel adviseert hem om hier nog eens goed over na te denken

Het laatste project is This Dream of Kenya van Fleur van Dissel. Zij heeft jarenlang oppositieleider Raila Odinga gevolgd en heeft hiermee bijzonder gevoelig materiaal in handen. De trailer is nog een eerste versie en het panel raadt Fleur aan om zich te richten op structuur. Sigrid vraagt Fleur om goed na te denken over haar persoonlijke redenen om dit verhaal te willen vertellen. Verder wordt geadviseerd om nu nog niet meteen op zoek te gaan naar financiers, maar om eerst, eventueel met de hulp van een dramaturgist, een andere pilot te maken om de structuur helder te krijgen. Jan geeft als laatste advies om nooit twee keer hetzelfde shot te gebruiken, omdat je hiermee suggereert niet genoeg materiaal te hebben.

Om de ‘Wow‐factor’ te creëren is het dus belangrijk dat je het simpel houdt en bij de kern blijft, en laat je verhaal vertellen door de beelden en je personages.

Onder het genot van een borrel werd er nog veel nagepraat en hieruit bleek dat veel aanwezigen erg geïnspireerd waren door de panelleden en de feedback. Al met al een geslaagde en vruchtbare middag!

Mede mogelijk gemaakt door: Soku Fund & IDFA
Door: Roddia Rumahloine